มนตรารัก...มัดหัวใจ

หลายปีกับจิตที่พันผูกกับสถานที่แห่งนี้ทำให้ดวงวิญญาณที่ไร้ร่างของมาดามหงวนเฝ้าค้นหาและช่วยเหลือ ให้เหล่าผู้คนที่มีศรัทธาแห่งรักอันแรงกล้า ได้ค้นเจอคู่แท้ ...

“ระวังตัวหน่อย ผมคงตามไปรับตัวคุณทุกครั้งไม่ได้หรอกนะ” เสียงพูดที่เคยได้ยิน แต่คราวนี้กลับอ่อนหวานจับใจกว่าครั้งก่อน ดังประชิดติดข้างหูของหยาดอุษา

แม้ไม่เห็นหน้าแต่เธอก็รู้ว่าเป็นเสียงใคร “พี่โอ้” หลังร่างกายตั้งหลักได้ หยาดอุษาจึงดันตัวเองออกห่างจากคนช่วย แต่ก็ไม่ไกลไปกว่าวงแขนที่เขายังโอบไว้รอบเอวบางของเธอเพื่อช่วยพยุง

“ขอบคุณค่ะ” ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนที่ทั้งสองคนมองสบตากัน จนกระทั่งหยาดอุษารู้สึกแก้มร้อนผ่าว จนนึกกลัวว่าอีกฝ่ายจะสังเกตเห็นใบหน้าที่เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อของเธอ

แต่แน่นอนทุกอย่างตรงหน้าไม่รอดพ้นสายตาของกิตติวัธไปได้ แก้มที่กำลังแดงระเรื่อของหญิงสาวตรงหน้าชวนมองยิ่งนัก จนยากที่จะถอนสายตา และหักห้ามใจ